Κυριακή 18 Αυγούστου 2019

Άσπερμες ποικιλίες σταφυλιών

Βίντεο: Άσπερμες ποικιλίες σταφυλιών – Γράφει η Μάρθα Στ. Καπλάνογλου Τεχνολόγος – Γεωπόνος

Της Μάρθας Στ. Καπλάνογλου Τεχνολόγος – Γεωπόνος
Στη σημερινή ανάρτηση θα παρουσιάζουμε τις ποικιλίες των σταφυλιών που δεν έχουν σπέρματα .
Άν εξαιρέσουμε τη Σουλτανίνα, η ζήτηση των σταφυλιών αυτού του τύπου, δεν έχει πολλά χρόνια, που μπήκε στο τραπέζι μας.
Η απυρηνία είναι ένα φυσικό φαινόμενο, στο οποία τα σταφύλια παράγουν σπόρους, με μικρότερα μεγέθη, σε σύγκριση, με εκείνα που παράγουν σπόρους.
Η βοτανική τα διαχωρίζει σε 2 τύπους:
ΣΤΕΝΟΚΑΡΠΙΑ
α) τη Στενοσπερμοκαρπία, κατά την οποία οι σπόροι ορίζονται ως υποτυπώδεις, όπως η Σουλτανίνα.
Στα σταφύλια αυτά φαινομενικά λείπουν οι ενοχλητικοί σπόροι στην ράγα, κάτι που έχουμε δει και σε κάποια καρπούζια, που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα, κυρίως, σε μικρά παιδιά.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα άσπερμα σταφύλια είναι μια μαγική εικόνα, γιατί στην πραγματικότητα υπάρχουν οι σπόροι, αλλά δεν φαίνονται.
Περιέχουν σπόρους σε κάποιο σημείο,αλλά ένα γενετικό σφάλμα εμποδίζει τους σπόρους να σχηματίσουν την σκληρή, εξωτερική επιδερμίδα τους, όπως κάνουν οι κανονικοί σπόροι. Είναι υποανάπτυκτοι σπόροι ή μικροσκοπικοί και είναι ελάχιστα ορατοί στο φρούτο. Τα σταφύλια αυτά είναι πλούσια σε γευστικό χυμό. και
ΠΑΡΘΕΝΟΚΑΡΠΙΑ
β) η Παρθενοκαρπία, κατά την οποία οι σπόροι απουσιάζουν εντελώς, όπως αποτελεί η περίπτωση της Κορινθιακής σταφίδας.
Επειδή, πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα (μεταλλαγμένα), πρέπει να επισημάνουμε, ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Εμφανίσθηκαν κάποια στιγμή, μετά από φυσική μετάλλαξη ,έγινε επιλογή και πολλαπλασιασμός μοσχευμάτων του φυτού, καθώς οι σπόροι, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν άγονοι
Πολλές φορές ο πολλαπλασιασμός, με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να δώσει αδύναμα και ευαίσθητα φυτά σε ασθένειες ,και αντίξοες εδαφοκλιματικές συνθήκες.
Ο πολλαπλασιασμός, που καθιερώθηκε είναι τα έρριζα εμβολιασμένα μοσχεύματα με ισχυρό υποκείμενο και ανάλογα με το πρόβλημα, που παρουσιάζεται σε κάθε περιοχή.
Στην Ελλάδα οι ποικιλίες που κυκλοφορούν είναι:
ΛΕΥΚΕΣ Σουλτανίνα ,Σούπλιμα ,Σουπέριορ ,Πράιμ ,Τόμσον,Σεντένιαλ,
ΕΓΧΡΩΜΕΣ Ότομν Ρουαγιάλ ,Φλέιμ ,Ραλλί ,Αττική ,Κρίμσον ,Μπλακ μάτζικ.
Παρεμπιπτόντως, πρέπει να αναφέρουμε ότι οι σπόροι των σταφυλιών είναι χρήσιμοι, ως παραπροϊόν, κυρίως στην παραγωγή κρασιού,γιατί μεταξύ άλλων χρησιμοποιούνται, μετά από έκθλιψη για την παραγωγή ελαίου, που είναι πλούσιο σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, τα οποία και είναι απαραίτητα για την αναγέννηση των κυττάρων.
Ιδιαίτερα είναι αποτελεσματικοί για ώριμο, ερεθισμένο και προβληματικό, ακάθαρτο δέρμα με τάση για ακμή.
Μπορεί ο καθένας να φυτέψει στον κήπο του τέτοια σταφύλια και να τα διαμορφώσει σε παλμέττα ή κρεβατίνα.
Η τιμή των κλιμάτων δεν παρουσιάζει διαφορά από αυτή των συμβατικών σταφυλιών, εξασφαλίζοντας νόστιμα σταφύλια, τα οποία ωριμάζουν ανάλογα με την ποικιλία, από τις αρχές Ιουλίου έως τον Οκτώβριο
Δείτε το βίντεο με την εικόνα των ποικιλιών και τα χαρακτηριστικά τους:
 


Η


..’’Ποικιλιακή σύνθεση Ναξιακού αμπελώνα

1 Φωκιανό . Καταλαμβάνει 88 στρέμματα συνολικά (77 στην ορεινή και 11 στην πεδινή). Είναι μέτρια ζωηρό, γόνιμο, παραγωγικό, ανθεκτικό στις περισσότερες μυκητολογικές ασθένειες και την ξηρασία (Σπινθη. Χ. 2000). Σε κάθε καρποφόρο βλαστό φέρει 2-3 σταφύλια στον 2ο, 3ο και 4ο κόμβο. Δέχεται κλάδεμα κοντό, στα 2-3 μάτια. Η βλάστηση ξεκινάει αρχές Απρίλη και ωριμάζει αρχές Σεπτέμβρη. Δίνει κρασιά μέτριου αλκοολικού βαθμού, μέτριας οξύτητας, φτωχά σε χρώμα. Εκτός από την οινοποίηση, χρησιμοποιείται και σαν επιτραπέζιο.                 

2 Ποταμίσι (λευκό) . Καταλαμβάνει 78,8 στρέμματα (76,3 στη ορεινή και 2,5 στην πεδινή). Είναι πολύ ζωηρό, παραγωγικό, ευαίσθητο στην ανθόρροια. Η βλάστηση ξεκινάει τέλη Μάρτη και ωριμάζει τέλη Αυγούστου. Δίνει κρασί σχετικά υψηλόβαθμο, μέτριας οξύτητας. Υπάρχει και το μαύρο ποταμίση, το οποίο δίνει ερυθρό χρωματισμό, είναι οψιμότερο στην ωρίμανση και καλλιεργείται σε 35.8 στρέμματα στις ορεινές περιοχές (Σπινθηροπούλου Χ. 2000).

3 Χαράμπραήμ (Καραμπραΐμης) . Καλλιεργούνται 49,2 στρέμματα μόνο στην ορεινή Νάξο. Είναι ζωηρό, παραγωγικό, μέτρια ανθεκτικό στη ξηρασία (Σπινθηροπούλου Χ. 2000). Η βλάστηση ξεκινάει τέλη Μάρτη και ωριμάζει τέλη Σεπτέμβρη. Το γλεύκος του είναι πλούσιο σε σάκχαρα μέτριας οξύτητας (Βλάχος Μ. 1986).

4 Σαββατιανό . Καλλιεργούνται 37,1 στρέμματα (26,3 στην ορεινή και 10,8 στη πεδινή). Είναι μέτρια ζωηρό, γόνιμο παραγωγικό, ανθεκτικό στο ωίδιο και την ξηρασία (Σπινθηρ. Χ. 2000). Διαμορφώνεται σε κύπελλο και δέχεται κλάδεμα κοντό στα 2 μάτια. Η βλάστηση ξεκινάει τέλη Μάρτη και ωριμάζει μέσα Σεπτέμβρη. Δίνει κρασιά υψηλόβαθμα με μικρή οξύτητα. 3.

5 Αηδάνι (λευκό) Καλλιεργείται στις ορεινές περιοχές σε έκταση 23,4 στρμ. Είναι μέτριας ζωηρότητας και ευρωστίας, μέτριας γονιμότητας, παραγωγικό, μυρωδάτο, ευαίσθητο στις ασθένειες και ανθεκτικό στην ξηρασία. Ευαίσθητο στο ωίδιο και τον περονόσπορο. Κάθε καρποφόρος βλαστός φέρει 1-2 σταφύλια στον 3ο και 4ο κόμβο αντίστοιχα. Κλαδεύεται στα 2-3 μάτια. Η βλάστηση ξεκινάει τέλη Μάρτη, και ωριμάζει αρχές Σεπτέμβρη. Δίνει κρασί με μέτρια οξύτητα, αλλά είναι αρωματικό και προσφέρεται για αναμίξεις με  κρασιά (Βλάχος Μ. 1986). 

6 Ασύρτικο . Καλλιεργείται στις ορεινές περιοχές σε έκταση 22,9 στρμ. Είναι ζωηρό, εύρωστο, γόνιμο, παραγωγικό, ικανοποιητικά ανθεκτικό στις περισσότερες ασθένειες και την ξηρασία. Εφαρμόζουμε κλάδεμα στα δυο μάτια. Η βλάστηση ξεκινάει τέλη Μάρτη και ωριμάζει το 2ο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου. Το κρασί χαρακτηρίζεται από υψηλό αλκοολικό βαθμό, υψηλή οξύτητα, σπάνια για λευκό μεσογειακό οίνο, χαρακτηριστικό ευχάριστο άρωμα, αλλά οξειδώνεται εύκολα (Σπινθηροπούλου Χ. 2000).

7.Μανδηλαριά . Είναι πολύ εύρωστο, ζωηρό, παραγωγικό, πολύ ευαίσθητο στον περονόσπορο, το βοτρύτη, την όξινη σήψη και ανθεκτικό στη ξηρασία. Σε κάθε καρποφόρο βλαστό φέρει 1-2 σταφύλια στον 3ο και 4ο κόμβο. Κλαδεύεται στα 2-3 μάτια. Η βλάστηση ξεκινάει τέλη Μάρτη και ωριμάζει τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη. Δίνει κρασιά μέσου ως χαμηλού αλκοολικού βαθμού, μέτριας οξύτητας, πλούσια σε χρώμα (Σπινθηροπούλου Χ. 2000). 

Στην έκταση των 4351,4 στρεμμάτων καλλιεργούνται οι ποικιλίες Μονεμβασιά, Τραμίνερ (σαβαγκρέν), Ροδίτης. Φλάσκα κ.ά από οινοποιήσιμες,  καθώς και οι επιτραπέζιες Σιδερίτης, Φράουλα, Ροζακί κ.ά. Σε έκταση 318,2 στρμ. καλλιεργούνται άλλες ποικιλίες, αλλά είναι μικρότερες οι εκτάσεις που καταλαμβάνουν. Κάθε σπίτι έχει στην αυλή του κρεββατίνα με 2-3 πρέμνα, πολλές φορές με διαφορετικές ποικιλίες για σκίαση το καλοκαίρι καθώς το πρέμνο έχει πυκνό φύλλωμα. Στην υπόλοιπη έκταση, που είναι 16 στρμ., καλλιεργούνται ποικιλίες, οι οποίες είναι άγνωστες. ‘’

Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από τη δημοσίευση του Ηλία Κωττάκη ( Τμήμα Φυτικής Παραγωγής, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τ.Ε.Ι. Κρήτης ) με τίτλο Ο ΑΜΠΕΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ στα ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ Δ' ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ: "Η ΝΑΞΟΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ" / ΚΩΜΙΑΚΗ 4 - 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008


https://orinosaxotis.blogspot.com/2019/08/blog-post_15.html?fbclid=IwAR3GlldiSQlXeQ9V2ibUZVnUMzm7dwfoprmXZTb8hrJdxR8o5vWhRq8Cu5k